Her şeyi kaybetmek? Dudaklarını, ellerini, bakışlarını. Ama en çok o huzur veren gülüşünü. S Hayat sensiz öyle sessiz ki? Ne zaman nefes alsam, içime sensizliğin soğukluğu doluyor.
Sadece güzel anlarımız değil, kavgalarımızı bile özlüyorum. Hani kızarır ama sonra bir bakışla her şeyi unuturduk ya? O anlarda bile bir şey vardı, bizi yapan bir şey. Belki o kavgalar bile sevgimizin bir parçasıydı, kim bilir? Şimdi ise geriye sessizlik kaldı.
Geceleri uyuyamıyorum. Düşüncem sana çıkıyor. . Seni o kadar çok özlüyorum ki, nefes almak bile zor geliyor bazen.
Kendime kızıyorum, seni kaybettiğim için. Belki farklı davranabilirdim. Belki seni biraz daha anlayabilirdim. Ama artık bunların bir önemi yok, değil mi? Sen yoksun, ben varım. Ve bu denklemin eksikliği beni her gün biraz daha yutuyor.
Seni özlüyorum. Gözlerinle baktığımda dünyayı özlüyorum. Dudaklarından çıkan o seslerin, ellerinle oluşturulan o güveni. Seni özlemek, bir parçamın eksik olduğunu her saniye hissetmek demek. Ama asıl acı olan, seninle tamamlandığım o günlerde bir daha göremeyecek olmam.
Bilmiyorum, bunları bir gün okur musun? Ama şunu bil: Seni sevmeyi hiç bitirmedim. Seni özlemek de bitmeyecek. Kavgalarımızı, gülüşlerimizi, her şeyimizi saklıyorum. Çünkü başka türlüsü mümkün değil. Sensiz, hiçbir şey mümkün değil. Düzenleme: 01.12.2024 / 19:36
KırıkSaat
02.12.2024 / 00:37
Belki sizi teselli etmez ama şöyle düşünün hayatınızda sizi mutlu etmiş biri olmuş ve gitmiş bazı insanların hayatında hiç öyle birileri olmadı
KırıkSaat
02.12.2024 / 00:37