Doğanın Kalbi
Sessiz bir çığlık gibi yankılanır rüzgâr,
Ağaçların dallarında saklıdır binlerce anlar.
Her yaprak bir hatıra, her çiçek bir dilek,
Doğa, insanın kalbinde gizlenmiş gerçek.
Toprak, tüm yaralarımıza bir merhem gibi,
Gözyaşlarımızı saklar, sevgiyle verir geri.
Bir derenin kenarında oturup dinlesen,
Kalbinin derinlerinde bulursun yeniden.
Güneş her doğduğunda umut taşır içinde,
Ve her batışında hüzünle veda eder gökyüzüne.
Doğanın ritmi, insanın kalp atışı gibi,
Her anıyla sarar bizi, sessizce ve derinden bir sevgi.
Bazen bir kuşun kanadında buluruz teselliyi,
Bazen bir çiçekle konuşuruz, paylaşırız derdimizi.
Doğa, bir annenin şefkati gibi sonsuz ve gerçek,
Her nefesimizde hissederiz onun sımsıcak yüreğini.
Kaybetmeden değerini bilmek gerek onu,
Doğa, insana verilmiş en büyük sonsuz ödül.
Birlikte yaşadıkça, onunla bir oluruz,
Doğanın kalbinde, hep yeniden doğarız. Düzenleme: 03.12.2024 / 20:01