Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / Gün Batımı

Yazardan en yeniler

Güneş ağır ağır süzülürken ufkun dağılımları, Bir sergi açılan gökyüzünde, renklerle çerçeveli. Turuncu sıcaklığın kucaklaşmayı mora dönerken, Her ton, bir hatırayı getirir akla derinden. Gün kaybı, bir vedanın sessiz halidir, Ne hüzün tamdır içinde, ne de mutluluk hakimidir. İnsanın yüreğini ince bir sızıyla saran, Bir sonunun ardında doğacak yeni başlangıçlardır. Denizin üzerinde altın rengi bir iz güneş açar, Ufuktaki çizgide, geceyle gündüz el ele verir. Bu geçiş, bir döngünün hiç bitmeyen hikayesidir, Ve onun hikayesi, kendi sessiz tanıklarını biriktirir. Ağaçların gölgeleri uzar, serileşir, kuşlar, ufuk çizgisine doğru kanat çırpar usulca. Bir sesin doğasından, rüzgarın dilinden, Gün kaybı, bir lisan tüm evrenin içinde olur. Zaman bir an için durur gibi insanın gelir, Güneşin son bakışıyla, yeryüzü susar bir anda. O an, her şeyin aynı anda var olduğu bir şiirdir, Hem geçmiş hem gelecek, şimdiyle birleşir. Gün kaybolur, bir sınırdır hayatın her köşesinde, Bir şeyler biterken başka bir şeyler başlar. Karanlık gelir, yıldızlar bir bir parlar gökte, Ve biz, bu devasa döngünün küçük birer parçasıyız işte. Bir soluk alır dünyayı, geceyi karşılamak için, Ama bilir ki sabah yine doğacak çözümler sağlanır. Bu döngü, yaşamanın en eski, en hakiki melodisidir, Her gün kaybı, yarının arkadaşınu taşır içimizde birikir.

Gün Batımı

Yazardan en yeniler

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler