Sen de,gök yüzüne bir bak çocuk.
Benim baktığım gibi,çok derinden.
Binlerce yıldız var,ne kadar sessiz.
Onlarda ölür kahrından, kimsesiz.
Sende anlayamadın bu dünyayı,hiç.
Değil mi,doğumda ağalayan çocuk?
Bir bilinmeze doğru başladı yolculuk.
Sahipsizliğin tarifidir,adın kimsesiz.
Yerinden,yurdundan mı,ettiler seni.
Sen çiğdem toplayamadın mı,çocuk?
Sel gibi akıp giden bir göçün içinde.
Sürgün müydün,sende hiç kimsesiz?
Bak,bu dünya bir yangın yeri,çocuk.
Dünya sağır,o ne müthiş bir çığlık.
Adını koymadılar bunun daha çocuk.
Bak gök yüzüne,onlarda hiç kimsesiz.
Mustafa Kaman
26 Ağustos 2018
