Şiir Defteri

Kendine Gel

Yazan: mr-kaman
14.07.2021 / 06:02
463 kez görüntülendi
0 yorum yapıldı
Evren, milyarlarca galaksi ile dolu iken, Dünya, evrende bir zerre bile değil ise, Yeryüzünde sen de kimsin, ey Adem oğlu. Düşün, sen neyin kavgasını yapıyorsun, Neyin peşindesin Adem oğlu, kendine gel. Hangi masallar seni uyuşturup mutlu ediyor. Para mı, şan mı, şöhret mi, atladığın sınıf mı. Sonunda sarılacağın üç - beş metrelik kaput. Sadece adın yazılacak, kalırsa mezar taşında. Yaşam bu yer yüzünde çok kısa, kendine gel. Karun olsan, ballar, börekler yesen ne yazar. Tatmin olmaz senin egon, daha fazlasını ister. Dünya saltanatı, ölümsüzlük dergahı değildir. Bilki, bu dünya Sultan Süleyman'lara kalmadı. Kefende cep yok, servet neye yarar, kendine gel. Sınırlar çizilmiş, değişik medeniyetler kurulmuş. Tarihte ve dün de insanlar birbirini boğazlamış. Üstün gelenler, zayıfları köle olarak kullanmış. Demokrasi kurulmuş, insanlar haklarını savunmuş. Şimdi ise biyolojik bir savaş başladı, kendine gel. Mustafa Kaman 14 Temmuz 2021
Kapat/(ESC)
Yorum Düzenleme

Yeni Üyeler

  • vedatsonsa
  • Saudade
  • şairim42
  • asli-korkmz353
  • kalptenkelimeler

Bağlı Üyeler

  • Ceyhun19:15
Kapat/(ESC)
Tavsiye
Adınız:
Sizin eposta adresiniz:
Alıcının eposta adresi:
Mesajınız:
Doğrulama Kodu:
captcha refresh
Kapat/(ESC)
İletişim
Adınız:
Eposta adresiniz:
Mesajınız:
Doğrulama Kodu:
captcha refresh
Kapat/(ESC)
Rastgele Şiir