Şiir Defteri

İbret

Yazan: mr-kaman
01.10.2020 / 16:12
494 kez görüntülendi
0 yorum yapıldı
Bilmiyorum ki, neden? Sanki bir tek ben kaldım kendimde. Herkes maskeli dolaşıyor, Kim ağlıyor, kim gülüyor belli değil. Koskoca bir yıl, takvimlerde kaldı. İki binli yılı geçeli, yirmi yıl oldu. Bu yıl tüm dünyayı korona sardı. Yaşlıları aldı götürdü, sorgusuz sualsiz. Ağlara takılmış balıklar gibiydi, çaresiz. Uğurlayanı da olmadı, beş ondan fazla. Vedalaşamadılar sevdikleriyle. Suç Korona'dan ölenlerdeydi sanki. Sessiz bir gemi gibi limandan ayrıldılar. Geride kalanlar, sarılıp yas tutamadılar. Ruhlarında derin bir sızı kaldı. Baş köşede, boş bir koltuk duruyordu yerinde. Her hatıralarının hüzün dolu gecesinden, Her sabahın, aydınlık yüzünü beklediler, Giden koca çınarlar evlerine hiç dönemediler. Yaşananlardan hala bir ibret almayanlar, Bu mal, bu mülk kimin içindir diyemediler. Paylarına düşen, her bir parçayı yağma ettiler... Mustafa Kaman 30 Eylül 2020
Kapat/(ESC)
Yorum Düzenleme

Yeni Üyeler

  • vedatsonsa
  • Saudade
  • şairim42
  • asli-korkmz353
  • kalptenkelimeler
Kapat/(ESC)
Tavsiye
Adınız:
Sizin eposta adresiniz:
Alıcının eposta adresi:
Mesajınız:
Doğrulama Kodu:
captcha refresh
Kapat/(ESC)
İletişim
Adınız:
Eposta adresiniz:
Mesajınız:
Doğrulama Kodu:
captcha refresh
Kapat/(ESC)
Rastgele Şiir