Yandı ormanlar, küle döndü memleketim.
İçim yandı, ağaçlar ağladı, ben ağladım.
Yakanın cehennem ateşinde ocağı yansın.
Bu kadar mı sahipsiz kaldın can vatanım.
Küresel ısınma yok etmeye başladı doğayı.
Yanan orman dağlar gibi, yağmur tsunami.
Doğayı katledenleri, doğa hiç affeder mi.
Sende mi sahipsiz kaldın cennet dünyam.
Eriyor koca buzullar, taşacak okyanuslar.
Yok olacak tüm adalar, küçülecek kıtalar.
Tanrı da affetmeyecek, beyhudedir dualar.
Geleceğinizi yok ettik, affedin bizi çocuklar.
Dünyanın sonu geldi, biliyordu onu elitler.
Mars'ta yeni bir dünya kurmayı deniyorlar.
Bitirdikleri dünyayı ilk onlar terk edecekler.
Mars'ta yeni yaşamı, gör bizde kıyametleri.
Bu dünya değersizleşti, gelmeyin çocuklar.
Temiz hava, su, gıda bırakmadı utanmazlar.
Kendi kusurlarını Tanrı'ya havale ediyorlar.
Dünya yangın yeri, kaçacak delik arıyorlar.
Mustafa Kaman
13 Ağustos 2021