Şiir Defteri

Yorulmak Ve Kanamak

Hüzün yüzümde ayna Belki de bu yüzden yağmurların yağması Bu çocukluk Bu gitmeler Bu yalnızlık Hiçbir şeyimsin diyen insanların, Her şeyi olduğunu hatırlayan, Bir kadının elleriydi belki de hüzün Bir tutam kalmak Ve alabildiğine gitmekten öte, Hiçbir şey yoktu teraziyi dengeleyen Çocukların kapı zillerine basıp da kaçmaları kadar, Kolay olmuyordu uzaklaşmak Ki aslında çocuk değildik sevişmelerde Uyandık Ve kandırıldık Öyleyse sen söyle usta Bu yağmurlar bir yüreği bile ıslatabiliyorsa Ve çözülmüyorsa dili haykırışların, Hasret bunun neresinde..? Belki bir sazın tellerinde kaybettik masumiyeti Belki de susturulduk kavuşmalarda bile Deniz gençliğindeki gibi mavi değilse Bu ne denizin suçu Ne de martıların.. Kalbim! Affet bütün sevdalarımı Yoruldum Ve kanıyorum.. Pelin Onay
Kapat/(ESC)
Tavsiye
Adınız:
Sizin eposta adresiniz:
Alıcının eposta adresi:
Mesajınız:
Doğrulama Kodu:
captcha refresh
Kapat/(ESC)
İletişim
Adınız:
Eposta adresiniz:
Mesajınız:
Doğrulama Kodu:
captcha refresh
Kapat/(ESC)
Rastgele Şiir