BİR ZAMANLAR BENDE SEVDİM
ağzı açılmış gökten ekmek bekler gibi bir şey benim açlığım
ne niyazlarım nede dualarım çare olmadıgı gibi
bir de tanrı nezdinde hiç sevilmemişim,
ne şans bendeki
bir kere kesat gitdi ya yaşamak
şansız lüfer gibi
daha şimdiden
gecenin koynunda kimsesiz dağ gibi yüreğim
sarmaşıklar altında
inim inim inler göz çukurum
midem ağlar ışıksız kış gecesinde
düğümlenir gırtlağım
geçmez su ince kader bezinden
talihsizliğim
duvar gibi durur
iiçimde ki sen kabaran deli dolu dalgalar ile
ama
ne sen ne de bir dilim ekmek sevmedi beni bu şehirde
anladım ki
kırık dökük kalbim şimdi mazide
umursamaz bir tavırla
hiç kimsenin geçmediği dağ gibi
irfan kökten