Yürüdüğüm yolca üşüdüm
Her adımda hüzünleri düşürdüm
Sana çıkıyordu yol
Yolun sonunu aralıksız düşündüm
Ayakları kırık kuş gibiydim
Uçuyordum yalnızlığa dur durak bilmeden
Ama konamıyordum işte
Ateşten korkan kor gibiydim
Şimdi oturuyorum bir bankta seni beklemekli
Güneş bir zeytin ağacının ardından beni seyrediyor
Yüzüm de güneşin nefesi
Kalbimde sensizliğin gölgesi
Bekliyorum bi başıma
Haydi çabuk gel
Çok gürültülü bu yalnızlığın sesi
Cebimde sigaramda kalmadı
Oysa
Dost bilmiştim çektiğim her nefesi
Geceyi teğet geçen saatlerin
Lal olmuş tik takların
Sessizliğinde satırlarım
kelimelerin doğurduğu cümlelerde
O günahsız cümlelerde seni hatırlarım
Bi çare yalnızlığa
Bir çare oldu hatıralarım
Haydi çabuk gel
