Hayat öyle bir kav ki, yorulmak bilmez çarkı
K'ıssa dediğin senin masalın
Saymakla geçmez ömür ne kesirli ne asallı
Yürüdüğün yolun başına dönünce söz biter, kalem kırılır gölgen de kısalır mı
Artık ne kökün su alır ne tomurcuğun patlar ne de elin işe asılır
Öyle ki yüreğinde çığlık büyür sesin kısılır
O zaman gör ...
Dağ sen, gök sen rüzgar... senin eserindir!