Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / BUNLAR ÖĞRETMEN Mİ- 1

Yazardan en yeniler

Çocukluğum bir ilçede geçdi(geçti). Benim çocukluğumda; okuyacak çocuk, yerde gördüğü gazete sayfalarını ya da parçalarını ayağı ile düzeltir, ya hiç üşenmeden ayakda durarak ya da bir hayvan yavrusu görmüş gibi eğilerek, çömelerek okurdu. Evlere gazete zor girerdi; kitap ise çok çok zor girerdi. Okumayı ve kitapları çok sevdiğim için de sokağımızın, okulumuzun ve ilçemizin genel, açık çöplüğünün düzenli konuğu sanırım yalnızca bendim. Çöplüklere bakar, çöplükleri karıştırır; atılmış kitap; pul kolleksiyonum için, atılmış pullu zarflar; kalem atmaca oynamak için de, kullanıla kullanıla 5-6 santime kadar inmiş kurşun kalemler arardım. Çocukluğumda en sevdiğim hediye; liseye kadar sakladığım; bana sünnet düğünümde bir kırtasiye-kitapçının getirdiği, içlerinde Jules Verne'nin ?On beş yaşında bir kaptan' adlı romanının da olduğu üç çocuk romanı idi. Ben çocukluğumda da kitaba, kağıda, deftere, kaleme büyük sevgi ve saygı gösterirdim. Ben ilkokula gidiyordum. Komşumuzun yeni öğretmen olmuş bir oğlu vardı. Ataması(tayini) yapılınca öğretmenlik okulu kitaplarını sokağımızdaki çöplüğe atmışdı. O kitapları bulduğumda büyük bir heyecan ve kitap sevgisi yaşadım. Kitap, pul ve kalem ile çöplük; bir arada olmalarına katlanamadığım şeylerdi. Şimdi ben üniversite bitirmiş, yaşını başını almış biriyim. Kaldığım çok katlı konutda öğretmenler de kalıyor. Bugün kalorifer dairesine indim; kaloriferde yakılsın diye çerez kabukları bırakmak için. Bir de ne göreyim! Mezbahanelere kesilmek, öldürülmek için götürülmüş; ölümlerini sıra ile, mağdurca ve mağrurca bekleyen kasaplık hayvanlar gibi bekleyen kitaplar. Üstelik de bembeyaz kağıtlı. Kaloriferci, kaloferi tutuştursun, diye konulmuş. Koca bir çığın altında kamış gibi duyumsadım kendimi. İçim cız etdi(etti). Çok öfkelendim. Bir öğretmen kitaplara saygı, sevgi, ilgi duymuyor ise; bir öğretmen kitapları korumuyor, baş tacı etmiyor ise; bir öğretmen kitaplara öteki insanlardan farklı davranmıyor ise; üniversite bitirmiş, üniversite okumuş bir insan kitaplara üniversite okumamış insanlardan farklı davranmıyor ise; öğretmen olmanın, üniversite okumanın, aydın olmanın ne anlamı var? Ne anlamı kalır? Kitapları; ilaçlarını toplayan bir doktor gibi sevgiyle ve özenle topladım; sildim ve kitaplığıma koydum. Onlar benim sokakda bulduğum yaralı kuş yavrularım. Okundukça iyileşecekler ve göklere yükselecekler. Yazık. Benim ilkokul mezunu anneme versen de kitapları ancak soba tutuşturmakda kullanmayı, sobada yakıp ısınmayı düşünür. Yazık. Çok merak ediyorum; acaba öğretmenler gerçekden(gerçekten) öğretmen mi? Ben bir kitabı sobada yakanı, bir insanı öldürmüş; bir kitabı çöpe atanı, felçli ya da yaşlı bir insanı çöpe atmış gibi düşünürüm. Yazık. Okumayı diploma almak, işe girmek, para kazanmak, mevki kazanmak olarak görenlere yazık. Haklıymışım. Ben onları ilk gördüğümde daha, ?Bunlardan öğretmen, üniversite mezunu, okumuş insan, aydın olmaz' demişdim. Kalorifer dairesindeki kitaplar tanığımdır. Bundan şunu da anladım: Gazete alıp okumuyorlar. Okusalardı; kaloriferi tutuşturmak için kitap değil gazete verirlerdi belki. Ey öğretmen; sen çocuklara daha en başda, kitap sevgisi öğretemeyeceksen, nasıl öğretmenlik yapacaksın ki? Ey öğretmen; sen çocuklara, kitap sevgisi öğretemeyeceksen, neden öğretmenlik yapıyorsun ki? Kitabı sevmeyen, kitabı aşağılayan, kitabı yakan, yakacak olan insanlardan ne bekliyorsun, ne bekleyeceksin ki? Ey Türkiye büyük düşünürü, önderi, kurtarıcısı, vatanseveri, yiğidi, aydını, sayın ve saygın Atatürk; ben senin, öğretmenler ve gençler ile ilgili sözlerine katılmıyorum, katılamıyorum artık. Ben devlet olsam; kitap yakanları öğretmen yapmam; kitap yakanlara üniversite diploması bile vermem. Bir ülkedeki eğitim ve uygarlık durumunu ben okuma-yazma bilen kişi sayısı ile; kişi başına düşen yıllık ulusal gelir ile ölçmem; kitabı yakmayacak ve yatırmayacak kişi sayısı ile ölçerim. Necdet Gürçiftçi İnternetde yayınlandığı zaman: 9-Kasım-2012

BUNLAR ÖĞRETMEN Mİ- 1

Yazardan en yeniler

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler