yalnızlığın yoksulluğu
mantığın sefaleti
barındırır insanları
bir bitirim gelecek için
ölüm başucuna düşünce
yastığında bomboş bir kutu ömrün
felsefe melsefe sökmedi işte
kalakaldım bir durakta
doğrular beni mi yitirdi
ben mi karıştırdım
gözyaşımı psikolojiye belledim
dayanmayı insan hamuruna tutunarak
hepsi hepsi bir tokat gibi yapıştı canıma
çocukluğu çocuklukta
gençliği gençlikte
her çağı yerinde yaşasaydım
bile kıskanırdım
bir gece yarısı kadınca öleniii