Sen şiir gibi bakardın
Bende bakışlarını yazardım
Harf harf.. hece hece..
Maharet bende sanırdın ama
Satırlar gözlerinden akardı
Sen, şiir gibi bakardın
Ben, nakaratlardan öteyi aşamazdım
Bütün sesli harfler sendeydi
Ve ben sessizlerle kalmıştım
Senin kalemin yedi renkti
Benim parmaklarım siyah mürekkep
Sen şiir gibi bir kadın
Ben kör bir adam
Dalardım mısralarına
Kirpiklerine, dudaklarına
Avuçlarını öperdim ya
Utanırdı Cemal Süreyya
Özdemir Asaf utanırdı
Ben seni yazardım
Bütün dünya seni tanırdı
Sen, gündüz güneş olurdun
Gece Ay
Ben kalabalıklardan kaçarken
Bir tek sana koşardım
Sağnak yağmurlar geçerdi üstümden
Bulutlar, gökyüzü hep sen
Belki anlayamadın ama
Ben sana deliler gibi aşığım